Projekt aranżacji prezbiterium
Do roku 2021 prezbiterium kościoła zdobiły wykonane z drewna: ołtarz, ambona do czytania Słowa Bożego i głoszenia homilii oraz pulpit do przewodniczenia liturgii. Wewnątrz kościoła była wykonana marmurowa posadzka w kolorze beżu i zieleni oraz ławki dębowe z matami o odcieniu bursztynu.
Na ścianie obok tabernakulum była umieszczona Słynąca łaskami Figura Matki Bożej Saletyńskiej, która przybyła do naszego kościoła w 1961 r.
Zmiana wystroju prezbiterium rozpoczęła się podczas pandemii w maju roku 2021, kiedy to na spotkaniu ks. Prowincjała Grzegorza Zembronia MS z Radą Parafialną oraz Architektem z Rzeszowa – p. Marcinem Szczepaniakiem został przedstawiony i zatwierdzony nowy projekt. Był on kontynuacją kolorystyki naszego kościoła czyli koloru beżowego i zielonego.
Realizacja aranżacji prezbiterium
W pierwszej kolejności przybyły do nas wykonane z jasnego marmuru: nowy ołtarz – centrum liturgii, przed nim ozdobne świeczniki, które stanowią o najbardziej dostojnym punkcie prezbiterium oraz w tym samym stylu ambona i chrzcielnica, na której kopule jest postać Jana Chrzciciela który udziela chrztu Jezusowi Chrystusowi.
Ściany w dolnej części kompozycji prezbiterium pokryte zielonym marmurem (to kolor życia, nadziei, odrodzenia, raju ale także działania Ducha Świętego).
Krzyż z centralnej części ściany prezbiterium to symbol naszego odkupienia. Zgodnie z treścią Objawienia Matki Bożej w La Salette, to Chrystus jest źródłem światła, które z krzyża na Jej piersi rozświetlało samą postać Matki Bożej. Dlatego też światło LED wydobywające się zza krzyża w naszym kościele jest bardzo istotną częścią wystroju.
Postać umęczonego Chrystusa na krzyżu i Jego bardzo realny, wprost rzeczywisty kształt z proporcjami ciała – bardzo przemawiają do patrzących na Zbawiciela. Figura Chrystusa to pełna rzeźba z wierzchnią warstwą stiuku (rodzaj szlachetnego tynku), konstrukcją z włókna szklanego oraz stalowym szkieletem.
Na krzyżu umieszczone są na belce poziomej narzędzia męki Pańskiej: obcęgi i młotek. Te symbole miała na swoim krzyżu w La Salette Maryja Płacząca. Tak jak ich odmienne przeznaczenie – oznaczają one wybór człowieka: młotek służący do przybijania gwoździ symbolizuje wybór przez człowieka zła i grzechu, którym krzyżujemy Chrystusa a obcęgi to symbol dobrych uczynków i wyboru dobra, którym pomagamy Chrystusowi zbawiać świat.
Wrażenie rozprzestrzeniania się światła wzmacniają promienie mosiężne (mosiądz — kolor złoty, symbolizujący Boskość, chwałę, doskonałość), które wyznaczają kierunek działania Bożego.
Elementy z onyxu (transparentny kamień również z akcentami barwy złotej) symbolizują emanacje Łaski Bożej, Miłości czy Miłosierdzia. Im bliżej Chrystusa tym więcej tych elementów — tak jak w życiu: im bliżej Boga, ty więcej jesteśmy w stanie przyjąć Bożych Łask.
Na naszej drodze zmagamy się z grzechem, zniewoleniem, ale nie jesteśmy sami. Miłość Boża jest zawsze z nami! Symbolem tej naszej drogi, drogi cierpienia jest wieniec z brązu składający się z łańcucha i róż (ten sam, który znamy z objawienia w la Salette — na płaszczu Maryi, a to w przestrzeni wokół krzyża).
Poniżej promieni umieszczona jest mozaika ceramiczna szkliwiona. To symbol działania w nas Bożej Łaski i Jej różnorodności. Mozaika składa się z drobnych elementów, które błyszczą, odbijają światło w sposób różne, zależności od pory dnia, pogody, rodzaju oświetlenia.
Po prawej stronie słynąca łaskami Figura Maryi Płaczącej. Jest to najstarsza figura Matki Bożej Saletynskiej w Polsce, wykonana w 1926 r. Przybyła tutaj z Sanktuarium w Dębowcu w 1961 roku. Maryja jest umieszczona na wysokim cokole z łamanych płyt kamiennych — nawiązanie do miejsca skalistego i górzystego francuskich Alp. Sam kształt cokołu jest również przedłużeniem sukni Maryi.
Z prawej strony świadkowie Objawienia Maksymin i Melania w formie półprzestrzennych rzeźb. Figury te są pełnymi rzeźbami z wierzchnią warstwą stiuku (rodzaj szlachetnego tynku), konstrukcją z włókna szklanego oraz stalowym szkieletem.
Obok kłosy zbóż – psujących się, kruszących, obracających w proch, co jest konsekwencją ludzkiego złego postępowania o czym Maryja mówiła podczas Objawienia.
W kontraście do tych zepsutych kłosów zbóż są kłosy zbóż pełne życia, dynamiki, świeżości występujące jako symbol eucharystyczny w tabernakulum. Sam Chrystus mówi w Ewangelii św. Jana – Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba (J 6,51).
Światło w drzwiach tabernakulum odbite w polerowanej przestrzeni brązu w połączeniu z czerwoną lampką wieczną przypomina nam o stałej obecności Bożej w Najświętszym Sakramencie. Ekspresja formy tabernakulum ma też być zapowiedzią Zmartwychwstania i nadziei życia wiecznego.
Tajemnica Boga, który został z nami w Komunii Świętej i jest przechowywyany w tabernakulum — ma nas zachęcić do zbliżenia się do ołtarza i zaczerpnięcia ze źródła, którym jest Eucharystia!
Całość prac w prezbiterium zakończono w kwietniu 2024 roku.
Wota przynoszone i składane podczas historii pobytu Cudownej Figury Maryi z La Salette, a ukoronowanej koronami papieskimi przez Metropolitę Gdańskiego ks. Abpa Tadeusza Gocłowskiego dnia 5 sierpnia 2007 r.
Wota ze złota, srebra, bursztynu i innych materiałów, medale patriotyczne i sportowe, łańcuchy, korale, różańce i medaliony.
Opracowali: Architekt p. Marcin Szczepaniak oraz ks. Proboszcz Maciej Kucharzyk MS